هوش مصنوعی می‌تواند بهترین شانس ما برای یافتن نشانه‌های حیات در مریخ باشد | بهمن 1401

هوش مصنوعی می‌تواند بهترین شانس ما برای یافتن نشانه‌های حیات در مریخ باشد | بهمن 1401

صحبت‌کردن درمورد یافتن نشانه‌های حیات روی سیاره مریخ، موضوع جذابی است؛ اما ابتدا باید بدانیم که کجا را جستجو کنیم. رسیدن به مریخ سخت است و به‌همین دلیل باید مطمئن شویم که بهترین استفاده را از فرصت‌های موجود کرده‌ایم و سفر ما بیهوده نخواهد بود.

سطح زمین‌های خشک مریخ تقریبا اندازه‌ی زمین‌های سیاره آبی ما است و تنها یک تفاوت اساسی با آن دارد. اگر سنگی را به‌سمت کره‌ی زمین پرتاب کنیم، احتمال فرودآمدن این سنگ در جایی که حیات در آن وجود دارد بسیار زیاد است؛ اما تاریخ حیات در مریخ، علامت سوال بزرگی است که هنوز جوابی برای آن نداریم.

هوش مصنوعی و یادگیری ماشین می‌توانند دشواری جستجوی حیات روی مریخ را کاهش دهند. به‌گزارش ساینس‌آلرت، تیمی بین‌المللی از محققان که رهبری آن‌ها را یکی از اخترشناسان موسسه‌ی ‌SETI به‌نام کیمبرلی وارن-رودز برعهده دارد، ثابت کرده است که این ابزارها می‌توانند با شناسایی الگوهای پنهان موجود در داده‌های جغرافیایی، به بشر در پیداکردن نشانه‌های حیات در این سیاره کمک کنند.

به‌گفته‌ی وارن-رودز، چهارچوب تیمشان به آن‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت بوم‌شناسی آماری را با یادگیری ماشین ترکیب کنند. این ترکیب، به محققان کمک می‌کند تا الگوها و قوانینی را که طبیعت براساس آن‌ها زنده می‌ماند و خود را در خشن‌ترین مناطق زمین پخش می‌کند، کشف و پیش‌بینی کنند. وی در ادامه می‌افزاید: «ما امیدواریم که سایر تیم‌های اخترشناسی نیز برای نقشه‌برداری از دیگر مکان‌های سکونت‌پذیر و آثار زیستی، خود را با رویکرد ما تطبیق دهند. این مدل‌ها به ما کمک می‌کنند تا بتوانیم الگوهای سفارشی و نقشه‌های راهی را طراحی کنیم که مریخ‌نوردان را به سمت مکان‌هایی با بیشترین احتمال وجود حیات در گذشته هدایت کنند؛ هرچند این مکان‌ها، نادر یا دورازچشم باشند.»

یکی از شبیه‌ترین مناطق به دشت‌های خشک مریخ روی کره‌ی زمین، صحرای آتاکاما در شیلی است. آتاکاما، یکی از خشک‌ترین مناطق زمین به‌شمار می‌رود و دهه‌ها در این صحرا هیچ بارانی نمی‌بارد. حتی در این صحرای خشک و بدون بارندگی نیز می‌توان نشانه‌های حیات را در حفره‌ها و زیر زمین پیدا کرد.

وارن-رودز و همکارانش، مطالعات خود را روی منطقه‌ای در مرز بین صحرای آتاکاما و فلات آلتیپانو متمرکز کردند. این منطقه که سالار دپاهونالس (Salar de Pajonales) نام دارد، بستر رودخانه‌ای باستانی و یکی از شبیه‌ترین محیط‌های روی زمین به مریخ است. ارتفاع ۳۵۴۱ متری این منطقه باعث می‌شود تا در معرض پرتو فرابنفش بیشتری قرار داشته باشد. کمبود اکسیژن و خشکی و نمکی‌بودن بالا نیز از دیگر خصوصیات این منطقه به‌شمار می‌روند؛ اما بااین‌حال، می‌توان اشکالی از حیات را در آنجا یافت کرد که در سازندهای معدنی زندگی می‌کنند.