نتایج مطالعه‌ای بحث‌برانگیز: هنوز به حداکثر طول عمر انسان نزدیک نشده‌ایم | بهمن 1401
دانشمندان داده‌های صدها میلیون نفر از افراد ۱۹ کشور را تحلیل کردند که بین سال‌های ۱۷۰۰ تا اواخر ۱۹۰۰ متولد شده بودند. آن‌ها ابتدا مدل ریاضی موجود را برای بررسی تفاوت نرخ مرگ‌و‌میر افراد ۵۰ تا ۱۰۰ سال با سال‌های مختلف تولد تنظیم و سپس از این اطلاعات برای پیش‌بینی سنین آینده استفاده کردند.
در این مدل، فرض شد نرخ مرگ‌و‌میر به‌صورت نمایی بعد از ۵۰ سالگی افزایش می‌یابد و سپس در سنین بسیار بالا ثابت می‌شود. این مدل‌سازی می‌تواند سرنخ‌هایی را درباره‌ی نزدیک‌شدن به حداکثر طول عمر انسان ارائه دهد. در این صورت، احتمالاً نرخ مرگ‌و‌میر در سنین جوان‌تر کاهش می‌یابد و انتظار می‌رود با افزایش سن افزایش پیدا کند.
بر‌اساس یافته‌ها، این موارد برای افرادی صدق می‌کند که پیش از سال ۱۹۰۰ به دنیا آمده‌اند؛ باوجوداین، روند نرخ مرگ‌و‌میر در افرادی متفاوت است که بین سال‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۵۰ متولد شدند. این گروه در سنین بالاتر به سطح یکنواخت‌تری از گروه پیش از ۱۹۰۰ رسیدند و افزایش مرگ‌و‌میر ناگهانی در سنین بالاتر در آن‌ها دیده نشد. این یافته نشان می‌دهد که هنوز به حداکثر طول عمر انسان نرسیده‌ایم.
برای مثال، شخصی که در سال ۱۹۱۰ متولد شده، هنوز نتوانسته است به ۱۲۰ سالگی برسد که در سال ۲۰۳۰ رخ می‌دهد. بر‌اساس آمار، مردم از مزایایی پیشرفت پزشکی از اواخر جنگ جهانی دوم سود بردند؛ اما بنابر چنین پژوهشی دقیقاً نمی‌توان گفت که این روند تا کجا ادامه خواهد یافت. مک‌کارتی می‌گوید:
برای مثال، مدل پیش‌بینی می‌کند پیرترین زن ژاپنی که در سال ۱۹۱۹ یا پس‌از‌آن متولد شده است، حداقل ۵۰ درصد بخت زنده‌ماندن در ۱۲۲ سالگی یا بیشتر را دارد. همچنین، پیرترین زن ژاپنی که در سال ۱۹۴۰ یا پس‌از‌آن متولد شده، بخت ۵۰ درصدی زنده‌ماندن تا ۱۳۰ سالگی و پس‌از‌آن را دارد. این مدل ۵۰ سال آینده را نیز پیش‌بینی می‌کند و البته نمی‌گوید که تمام افراد در تمام کشورها می‌توانند تا ۵۰ سال آینده از ۱۵۰ سالگی عبور کنند.