دانشمندان سرانجام تأیید کردند که چه چیزی درون ماه وجود دارد | بهمن 1401
پژوهشگران دریافتند که هستهی ماه بسیار شبیه هستهی زمین است و یک لایه سیال بیرونی و یک هستهی جامد درونی دارد. طبق مدلسازی آنها، شعاع هستهی بیرونی ماه حدود ۳۶۲ کیلومتر و شعاع هستهی درونی آن چیزی حدود ۲۵۸ کیلومتر است که درمجموع، حدود ۱۵ درصد از کل شعاع آن را تشکیل میدهند. افزونبراین، پژوهشگران دریافتند که چگالی هستهی داخلی نیز حدود ۷,۸۲۲ کیلوگرم بر مترمکعب است که بسیار نزدیک به چگالی آهن است.
جالب اینکه در سال ۲۰۱۱ تیمی بهسرپرستی رنه وبر، سیارهشناس مرکز پروازهای فضایی مارشال ناسا، با استفاده از تکنیکهای لرزهشناسی پیشرفته روی دادههای مأموریت آپولو به نتیجهی مشابهی دست پیدا کرد. آنها شواهدی از وجود یک هستهی جامد داخلی با شعاع حدود ۲۴۰ کیلومتر و چگالی حدود ۸ هزار کیلوگرم بر مترمکعب را پیدا کردند.
بریاد و تیمش میگویند نتایج آنها تأییدی بر یافتههای گذشته و شاهدی قوی از این موضوع است که هستهی ماه مانند هستهی زمین است. این یافتهها نتایج جالبی درزمینهی تکامل ماه دارد.
میدانیم که کمی پس از تشکیلشدن، ماه میدان مغناطیسی قوی داشت. میدان مغناطسی ماه درحدود ۳٫۲ میلیارد سال پیش شروع به ضعیفشدن کرد. چنین میدان مغناطیسیای را حرکت مواد درون هسته ایجاد میکند؛ بنابراین، آنچه هستهی ماه از آن تشکیل شده، عمیقاً با چگونگی و دلیل ناپدیدشدن میدان مغناطیسی آن در ارتباط است.
درپایان، باید به این موضوع نیز اشاره کنیم که ازآنجاکه بشر امیدوار است بهزودی به ماه برگردد، شاید زیاد طول نکشد تا این یافتهها ازطریق دادههای لرزهای دقیق تأیید شوند.
این پژوهش در مجلهی Nature منتشر شده است.